Yolumuz

Bırak gitsin sal kendini. Kolay gelir bir anlığına, açıp kollarını iki yana, bırakırsın kendini, düşersin, serbest düşüş, dibe doğru. Zor olanı yapıyoruz, mücadele etmek, çabalamak, hepsi daha iyisi için, kendimiz ve çoğunlukla sevdiklerimiz için. Kolaydır kırıp dökmek mesele devam etmek, her şeye rağmen. Bir yol var önümüzde taştan, çamurdan. Dinleniyim diyip oturduğunda üstünü başını kirleten bir yol. Durmak yok, düşmek yok, batmak yok. Ta ki ölene kadar. Mutlu olmak zorunda değiliz ancak mutsuzluk zararlıdır, hem kendimize hem çevremize zarar verir. İşte bu yüzdendir ki biz bu yolda duramayız. Sen istersen dur bir düşün ama iyi düşün, çünkü o yolu yürümeni bekleyenler var. Farkında olmasan da sen o bekleyenlerden birisin ve durduğunda hissettiğin huzursuzluk içindeki senden başka bir şey değil. Sorun değil, dinlenmek hepimizin hakkı. Ancak bil ki seni daima bekleyecekler, sen seni daima bekleyeceksin, çünkü bizler yürümek için yaratıldık, o yollar bizim için bizlerse o yola aitiz. Belki bir gün... belki bir gün...